บทความ แสดงความรักที่มีความสุขของการได้ แสดงออกว่ารักเขา ความรักของลูกบ้านโครงการสิวารัตน์

ความจริงก็คือ ในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา
เค้าคนนั้นอาจกำลังคิดถึงใครคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีใครบางคนที่คิดถึงเราอยู่
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว
มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า…
“สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเพียงคนเดียว”
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมอยู่กับความฝัน
มากกว่าการได้รู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่หนึ่งในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า
เราอาจได้เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าได้เป็นที่ 3 หรือที่ 4…
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า…
ก็ขอให้คิดไว้ว่ายังดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย…
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงว่าเราไม่ใช่ที่ 1…
แต่โปรดจำไว้เถอะว่า
หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ พร้อมพูดกับตัวเองว่า…
“ฉันเหนื่อยเหลือเกิน โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้”
ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม…
การตัดใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ลองชั่งน้ำหนักในใจคุณดูสิว่า
“ความสุขยามที่ได้สบตาเค้า” กับ “ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า”
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป…
อย่าโทษเค้า ที่ไม่มีใจให้…
อย่าโทษโชคชะตา ที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน…
แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบเค้าคนนั้นสายเกินไป
แต่ก็ยังได้พบ…
ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป…
ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน
แต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน…
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง…
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง…
คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย…
คนที่ยิ้มของเค้าเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใส
เท่านี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคน
คนที่เค้ารักมากที่สุด…นั้นแหละคือ…
                                  ความสุขของการได้รัก…อย่างจริงใจ

                                                    ลูกบ้านฝากมา กลอนเก่าๆ

ในคืนเหงาหยิบกลอนเก่าขึ้นมาอ่าน
    มีหลายงานบรรจงร้อยถ้อยอักษร
      ใส่รอยยิ้มอิ่มใจในคำกลอน
          เขียนก่อนนอนเพราะหัวใจได้สั่งการ
                                       

มีกลอนรักกลอนหลงส่งไปให้
   กลอนจากใจเขียนไปอ้อนกลอนหวานหวาน
       กลอนเศร้าเศร้าคราวทะเลาะง้อทุกงาน
          เพื่อให้ผ่านการงอนวอนด้วยใจ


แต่คืนนี้อ่านไปแล้วใจเศร้า
   มันปวดร้าวเจ็บช้ำซ้ำหวั่นไหว
       เสียงเธอบอกวันนี้เธอมีใคร
           อยู่ใกล้กายเพื่อหวังสร้างครอบครัว


กลอนเก่าเก่าเงาความหลังครั้งเก่าก่อน
   ยังตามหลอนเพราะความหลังยังฝังหัว
       เพราะว่ารักและผูกพันจึงหวั่นกลัว
          กลัวใจกลัวความผูกพันมันจืดจาง

                                                                

                                                เรื่องความรัก ในหมู่บ้านสิวารัตน์

เรื่อง ของลูกบ้านเล่ามาก็เล่าไป

อ่านก็ดี  เรื่องของชาวบ้าน

      ผมอยากจะขอคำปรึกษา เรื่องปัญหาเกี่ยวกับแฟนและตัวผม เรื่องต่างๆ ผมคบกับแฟน มาประมาณ 10 ปีอยู่ร่วม เป็นคู่ภรรยาและ ผมอายุ 35 ปี อายุแฟน ห่างกับผม 7 ปี ตั้งแต่ผมอยู่กับแฟนมาและมีลูกด้วยกัน 4 ปี 1 คน ส่วนแฟนทำงานเลี้ยงลูกที่บ้าน ผมก็ทำงานประจำและมีงานทำข้างนอกอีก แต่ผมฐานะไม่ค่อยดีคิดถึงอนาคตเลยต้องทำงานมากเพื่อสร้างฐานะ แต่แฟนชอบพูด เสมอผมไม่มีความรักความอบอุ่นให้เขาและลูก เหมือนคนอื่นๆ
ผมได้รู้จักแฟนผมตั้งแต่สมัย เรียนมหาลัย และตอนเรียนเขามีผู้ชายที่อยู่ด้วยกันมีความสัมพันสนิทไปมากันแบบแฟน โดยที่หลายคนไม่รู้จะมีเพียงเพื่อนๆ สนิทและผมเท่านั้นที่รู้ เขาคบกันก่อน ที่จะรู้จักผมและเขาก็ชอบผู้ชายคนนั้นมาก แม้นแต่อยู่กินกับผม ทุกวันนี้เขาก็ยังลืมคนนั้นไม่ได้ และผมก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมีอะไรมาก เมื่อก่อนคิดว่าแฟนผมคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา เวลานานๆไปวันข้างหน้าเขาจะเข้าใจและอยู่กับผมได้ และแฟนก็ยังบอกว่ารักผมที่ตัดสินใจอยู่กับผมและก็อยู่ด้วยกันตลอดมาจนได้ 10 ปี แต่หลายวันหลายปี บางเวลาแฟนก็ยังชอบเอา แต่เรื่องแฟนเก่าคนนั้นมาคิด และบอกทุกอย่างกับผมตลอดเวลาว่ารักเขาและลืมไม่ลง แต่ผมไม่เคยคิดอะไรมากเพียงคิดว่าแฟนยังไม่ได้มีโอกาส เห็นอะไรกว้างเลยคิดอย่างนั้น และก็เห็นใจ มาตลอดและเมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา ตอนผมไปทำงานได้ไปรู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง และเขาก็ทำท่าจะมาชอบผมโดยพยายามโทรมาหาผมตลอด แฟนผมรู้ผมก็บอกความจริงว่าผมไม่มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ผมเพิ่งรู้จักกัน แต่ในใจจริง ผมไม่คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆและก็ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน แค่เขาโทรมาผมโทรกลับตามคนรู้จัก ผมพยายามบอกหลายอย่างกับแฟนแต่ดูเหมือนเขาไม่ยอมรับ จริงๆผมรักแฟนผมมาก
ที่ผมติดต่อผู้หญิงคนนั้นเพราะด้วยความอยากรู้และตามมารยาทที่เขาติดต่อมา เมื่อรู้แฟนไม่ชอบผมก็เลิกติดต่อเขาเลย ทุกวันแฟนผมก็ยังเอาข้อนี้มาอ้างเวลาทะเลาะกัน ผมก็พยายามอธิบายมาตลอด จนผ่านมาด้วยดีกันนาน มา ประมาณ 1 ปี
แล้วเมื่อต้นปีเดือนนี้เอง แฟนเริ่มติดต่อ แฟนเก่าที่เคยเรียนเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เขาและแอบนัดเจอกัน ในที่ต่างๆ โดยผมไม่รู้ เพราะแฟนเก่าเขาอยู่ต่างจังหวัด นานๆมีโอกาสมา กรุงเทพ กระทั้งแฟนผมพาเข้ามาที่บ้านในวันที่ผมไม่อยู่ ตอนที่ผมไปทำงาน สองสามวันต่อมาผมก็ทะเลาะกับแฟน
แฟนผมก็เลือกเอาข้อต่างๆ ที่เขาไม่ชอบกับผมมาบอกอย่างเช่นที่เขาไม่ชอบผมไม่มีเวลาให้เขาทำแต่งาน ไม่สนใจตัวเขาเรื่องภายในบ้าน หาว่าผมพูดจาเหยียดยามเขาที่ทะเลาะกันในเวลาทำงานด้วยกัน คือผมเปิดบริษัทให้แฟนทำงานที่บ้านไปด้วยบางครั้งต้องทำงานร่วมกัน แฟนมักมาพูดเสมอ เและชอบพูดเรื่องส่วนตัวที่เขามีอะไรกับแฟนเก่าให้ผมฟังเสมอ ผมเคยทะเลาะ ถึงขั้นขอเรื่องเลิกกัน วันหนึ่งอยู่ๆ แฟนผมก็บอกว่าไม่เข้าใจตัวเองคิดกับผมแบบพี่ชาย ไม่ได้คิดกับผมแบบแฟน และเขาบอกตอนนั้นเขายังเด็กที่คบกับผม ยังไม่รู้อะไรเพิ่งเลิกลากับแฟนเก่าเลยมาเจอผม ผมพยายามบอกว่าตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมานาน แล้วและมีลูกแล้วให้ทำใจเถอะ และบอกผมไม่ชอบที่แฟนพาแฟนเก่าเขามาในบ้านวันที่ผมไม่อยู่ แฟนผมบอกผมว่าเขาไม่ได้มีอะไรกัน แค่เพียงต้องการเจอหน้าแฟนเก่าและอยากบอกอะไรในใจกับแฟนเก่าเขาเท่านั้น ผมไม่เคยคิดว่าแฟนผมจะเป็นอย่างนี้ตลอดเวลา เวลามันผ่านมานานแล้ว คิดว่าแฟนจะพูดเท่านั้น แต่แล้ว แฟนก็เล่าทุกอย่างเรื่องที่เขาเองโทรคุยและนัดไปเจอกันกับแฟนเก่าจริงๆ แล้วก็บอกความรู้สึกกับผมว่าผู้ชายคนนี้ที่ใช่ที่เขาต้องการ และบอกเขารู้ตัวเองดีแล้ว ส่วนผมเขาไม่อยากเลิกกันเขาเป็นห่วง ผมกับลูก เขาบอกให้เวลาเขาแล้วเขาจะรักผมมากถ้าเขาผ่านความคิดแบบนี้ไป

ผมเคยคุยกับแฟนว่าแฟนทำไม่ถูก เพราะปัจจุบัน ผมก็เป็นสามี และบอกแฟนว่า ถ้ารักคนนนั้นจริงผมก็ยินดีจะเลิกให้ เขากับบอกว่าผมไม่รักเขาแค่นี้ก็จะยอมเลิกกับเขา ผมเข้าใจแต่ผมก็สงสารแฟนเรื่องนี้ เลยพูดกับเขา แต่แฟนผมก็พยายามบอกก็แค่อยากเจอเพื่อจะได้ตัดสินใจเล่าความรู้สึกให้เขาให้แฟนเก่าเขารับรู้เท่านั้นนั้น เขาบอกว่าเขาไม่คิดจะไปคบหากับแฟนเก่า ที่เขาเล่าให้ผมฟัง ทั้งหมดจากปากเพื่อความบริสุทธิ์ใจต่อผม พร้อมบอกผมว่าตัวแฟนผมเองเขาผิดที่ติดต่อและเอาผู้ชายมาในบ้าน ในวันที่ผมไม่อยู่แต่เขาว่าแค่มาไม่ได้มีอะไรกัน และบอกว่าเขารักแฟนเก่าเขามากจนไม่สามารถจะลืมได้ไปตลอด และอยากจะนัดเจอกันเห็นหน้าเท่านั้น พร้อมทั้งบอกกับผมรอเวลาให้โอกาสเขาบ้าง เมื่อเวลาผ่านไปเขาบอกว่าจะมารักผมมาก และเมื่อวันนี้ ผมได้คิดแล้วคิดอีก ว่าผมจะทำอย่างไรดี และหลายครั้งผมคุยกันกับแฟนดีๆ แต่ ก็เริ่มพูดจากันผมไม่รู้เรื่อง ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเขาเอาเรื่องที่ผ่านมาตอนผมไปทำงานได้ไปรู้จักผู้หญิง มาเปรียบเทียบ มาพูดทำนองต่อรองว่าผมก็เคยทำทำไมเขาทำแค่นี้ไม่ได้ แต่ในใจจริงๆ ผมไม่ทีอะไรและคิดอะไรกับใคร ผมรักแฟนผมมากและก็บอกแฟนผมตลอด
ไอ้บ้าเอามาเล่าทำไม จบแบบนี้